Günlerdir sayıyorum, geriye doğru… Belki de aylardır yazmalıydım. Kendimce bir heyecanı yaşıyorum, tüm yurdun yaşaması gereken. Eskilerin kullandığı kelime ile bir “asır”, şimdilerdeki dilimiz ile de “bir yüzyıl”ı geride bırakıp ikincisine adım atacak olan kıymetli Cumhuriyetimiz için bu heyecan. Kendim gibi yurttaşların yanında moral buluyor ama genele baktığımda bir burukluk duygusu yaşıyorum, belki pek çoğumuz gibi.
Yok, öyle tarihsel güzellemeler yapmak değil niyetim, o hepimizin malumu. Nerelerden nerelere, nasıl getirdi bizi Atamızın kurduğu Cumhuriyet, son on yıllardaki yönlendirmeleri göz ardı edersek. Ama edemiyorum kendi adıma,maalesef. Cumhuriyet bize kimlik, kişilik verip kul olmaktan kurtarıp yurttaş yaptı. Kadınlarımızın Cumhuriyet öncesinden başlayan eşitlik ve özgürlük mücadelesini sonuca bağlayıp eşit yurttaşlar haline getirdi, seçme ve seçilme, eğitim, çalışma haklarını verdi. Kıymetini bildik mi biz kadınlar? Bazılarımız maalesef. Sokağa çıkıp kendilerini recm edecek, kırbaçlayacak bir yönetim biçimi olan çağdışı şeriat söylemlerini bağırdılar, hatta kadınlı erkekli bunu yapıyorlar. Ne acıdır ki yüz yıl Cumhuriyeti yaşayan bir ülke olarak geldiğimiz durum hiç de iç açıcı değil. Elbette ki bunun sorumlusu asla ve kesinlikle rejimimiz değil, onun sağladığı Özgürlük- Demokrasi sayesinde elinde yönlendirecek güce sahip olmuş olanlar. Atamın “yüksek karakterli” dediği milletimin içinden çıkanlar. Bunları söylemek içimi acıtıyor, utanıyorum. Benim Atamın bize, gelecek nesillere emanetine hıyanet ettik, onu gerektiği gibi koruyup kollayamadık. Onun “en büyük eserim” dediği Cumhuriyetin daima ileri olması gereken adımlarını farklı biçimde kullandık. İlk yıllarda edindiğimiz değerleri üretici, devletin kalıcı kolları olması istenen kurumsal yapıları yabancılara satarak birer birer yitirdik, hala da devam ediyoruz. Devletimiz yurtiçi ve yurtdışında hak ettiği değeri göremiyor. Uluslararası sözleşmelere attığımız imzaların gereğini yapmayıp hasta çocuklarımızı dilenci durumuna düşürüp ömürlerini insanların bağışlarına terkediyor, gençlerimizi üniversite yurtlarında sağ kalmayı başarırlarsa işsizlikten intiharlara sürüklüyoruz. Atamın yurtdışına “sizi kıvılcımlar olarak gönderiyorum, buraya yangınlar olarak döneceksiniz” dediği başarılı genç beyinlerimiz o günlerdeki onlara verilen değerlerini yurtta bulamadıkları için artık yurtdışında kalmayı tercih ediyorlar. Daha bir çok içimizi acıtan durum ve tabii ki her sorunun arkasında kalan Cumhuriyet kutlamaları. Belki de “kutlamama çabaları” mı demeliyim, gerçekten bilemiyorum. Bu coşkuyu aylardır yaşıyor olmalıydık, böyle olmamalıydı yaşadıklarımız. Atatürk değerlerine ve fikirlerine saygılı olduğunu söyleyen sivil toplum örgütleri bile birkaç yemek ve salon toplantısı ile sözde bir coşkuyu yaşatmaya çalışıyorlar. İstense, ne yarışmalar düzenlenir, ne etkinlikler yapılabilirdi geleceğe kalıcı olarak. Oysa gördüğümüz ekranlarda , basında, sadece reklam kuşaklarındaki şirket ve banka reklamları, hepsine teşekkürler. Onlar da olmasa neredeyse kimsenin haberi bile olmayacak gelen bayramın kıymetinden.
Ben epey eski bir kuşaktanım, onlarca bayram gördüm. Atatürk sevgisiyle büyüdüm, onun bana sağladığı olanaklarla okuyup meslek sahibi olmuş bir kadınım. Getirdiği özgürlük-eşitlik ortamında yaşadım, o günlerin güzelliğini biliyorum. Özlemle anıyorum. Ama o nesilden biri olarak, şunu da biliyorum, ki Atam söylemiştir. “ Umutsuz durum yoktur, umutsuz insanlar vardır. Ben asla umudumu yitirmedim.” Tüm kalbimle diyorum ki; ATAM, UMUDUMUZ BAKİ; SENİN İSTEDİĞİN VATAN OLANA DEK ÇABALAYACAĞIM. BU YOLDA NE YAPMAM GEREKİYORSA YAPIP İZİNDEN YÜRÜMEYE DEVAM EDECEĞİM. EMANETİN BENİM GİBİ DÜŞÜNEN HER YAŞTAN, HER KESİMDEN GENÇLERİNİN ELİNDE, HUZURLA UYU. BİZE ARMAĞANIN OLAN EN BÜYÜK ESERİN CUMHURİYETİNİ SONSUZA DEK YAŞATACAĞIZ.!!!!
Sanırım hepimiz bayraklarımızı astık, gururla dalgalanıyorlar yaşadığımız yerlerde…
29 Ekim’ e 1 kala son söz:
NİCE BAYRAMLARA, KUTLAYACAK DAHA NİCE YÜZYILA…BİZ KÜLLERİNDEN DOĞAN BİR MİLLETİZ, BUNU DEFALARCA YAPTIK, YAPARIZ…YAŞASIN CUMHURİYET! YAŞAYACAK…
SUNA ÇİFTCİ
