Uzun bir ara vermek istedim hayatıma, sadece nefes almak istedim ve çokta düşünmemek, ama maalesef ben ve kalbimdeki yaralar hiç durmadan yola devam ettik. Yola devam etmeye çalışırken zorlu engeller vardı, herkesin hayatında vardır böyle zamanlar, beni ben yapan zamanlar…
Tam böyle bir zamanda sevdama sarıldım, sevdanız sizin ilk evladınızdır. Çokta bir şeye ihtiyacınız kalmıyor böyle zamanlarda çünkü eviniz, aileniz, bir tabak yemeğiniz sevdanız oluyor. Yeri dolmayacak çok şey vardır elbette ama hepsini bir gecede arkanızda bırakmak zorunda kaldıysanız yol yeni başlıyor, gerçek hayata hoş geldin artık yalnızsın tabelası parlıyor ilk önce göze. Sonrası malum…
Fikrimce insanoğlunun en büyük sorunu anı yaşayamamaktır, böyle zor zamanlarda yarını düşünmek dibe çekilmekten dahası değildir, sırf bu yüzden ‘’umut’’ icat edilmiştir. Anda kalamayan umut etmeyi dolamış diline, yaşamak deniyorsa buna, bana göre sadece avunmaktır. Ben kendi yolumu tırnaklarımla çizdim, çizmeye devam ediyorum, bundan böyle uzun araya bir bıçak attım, yolumdan size demetler göndereceğim, sık sık anlatacağım.
Tüm mümkünlerin kıyısından selamlar…
İREM SARIKAYA
